Η έγχυση βλαστοκυττάρων σε συνδυασμό με το υπερβαρικό οξυγόνο μπορεί να αποτελεί μία νέα θεραπεία για τον τύπου 2 διαβήτη, αναφέρουν αμερικανοί επιστήμονες. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα υψηλά επίπεδα του οξυγόνου διεγείρουν τη δραστηριότητα των βλαστοκυττάρων, βοηθώντας τα να επιδιορθώσουν τα κύτταρα του σώματος που παράγουν ινσουλίνη και έχουν υποστεί ανήκεστη βλάβη. Στη νέα μελέτη, διαβητικοί ασθενείς μείωσαν την ανάγκη τους για ινσουλίνη ή μετφορμίνη (είναι ένα από τα ευρύτερα χρησιμοποιούμενα αντιδιαβητικά φάρμακα), ενώ κάποιοι δεν χρειάζονται πλέον καμία φαρμακευτική αγωγή. Η θεραπεία με το υπερβαρικό οξυγόνο σημαίνει ότι οι ασθενείς, οι οποίοι βρίσκονται σε θάλαμο υπό πίεση, εισπνέουν τριπλάσια ποσότητα οξυγόνου από το φυσιολογικό. Το υπερβαρικό οξυγόνο χρησιμοποιείται συνήθως για να αντιμετωπισθεί η επονομαζόμενη νόσος των δυτών, σε κολυμβητές οι οποίοι ανεβαίνουν πολύ γρήγορα στην επιφάνεια της θάλασσας έπειτα από μία κατάδυση. Χρησιμοποιείται επίσης για την αντιμετώπιση μυοσκελετικών τραυματισμών, ελκών στα πόδια και δηλητηριάσεως από μονοξείδιο του άνθρακα. Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει ότι τα υψηλά επίπεδα οξυγόνου διεγείρουν την δραστηριότητα των βλαστικών κυττάρων, τα οποία είναι οι αρχέγονες μορφές κυττάρων που εξελίσσονται σε κάθε είδους κύτταρο του σώματος. Η διέγερση αυτή τα βοηθεί να αντικαθιστούν και να επιδιορθώνουν τα άρρωστα κύτταρα του σώματος. Μία μελέτη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια έδειξε ότι μία συνεδρία υπερβαρικού οξυγόνου οκταπλασιάζει τον αριθμό των κυκλοφορούντων βλαστοκυττάρων - ενδεχομένως διεγείροντας την δραστηριότητα ενζύμων που παίζουν ρόλο στην παραγωγή και στην δραστηριότητά τους. Στην πειραματική θεραπεία για τον διαβήτη, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι πήραν (με τοπική αναισθησία) βλαστοκύτταρα από τον μυελό των οστών 25 διαβητικών εθελοντών, τα καλλιέργησαν στο εργαστήριο και μετά τα μεταμόσχευσαν στο πάγκρεάς τους. Το πάγκρεας είναι το όργανο του σώματος που παράγει ινσουλίνη – την ορμόνη που είναι απαραίτητη για την ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου (γλυκόζης). Στη συνέχεια και σε διάστημα μίας εβδομάδας, υπέβαλλαν τους εθελοντές σε πέντε ωριαίες συνεδρίες υπερβαρικού οξυγόνου. Μετά την ολοκλήρωση των θεραπειών τούς έκαναν νέα έγχυση βλαστοκυττάρων. Όλοι οι ασθενείς έπαιρναν φάρμακα για τον διαβήτη τους – είτε μετφορμίνη, είτε ινσουλίνη ή και τα δύο. Μέσα στο επόμενο έτος, τέσσερις από τους ασθενείς διέκοψαν εντελώς τη λήψη ινσουλίνης έπειτα από τη συνδυασμένη θεραπεία, ενώ άλλοι 15 κατάφεραν σταδιακά να ελαττώσουν την ινσουλίνη που έπαιρναν. Δέκα ασθενείς, εξάλλου, σταμάτησαν να παίρνουν μετφορμίνη ή μείωσαν τις δόσεις που λάμβαναν, γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «Cell Transplantation». Σχολιάζοντας τα νέα ευρήματα, ο δρ Μάθιου Χομπς, διευθυντής Ερεύνης στον οργανισμό Diabetes UK, επισήμανε πως παρότι οι θεραπείες με βλαστοκύτταρα για τον διαβήτη απέχουν ακόμα από το να χρησιμοποιηθούν σε ευρεία κλίμακα, υπόσχονται πολλά για την καλύτερη αντιμετώπισή του στο μέλλον. Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ gr